منابع اجتماعی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران

در جهان امروز، به واسطۀ ارتباطات وسیع و روزافزون بین کشورها، سیاست خارجی نقش تعیین‌کننده‌ای در سرنوشت ملت‌ها بازی می‌کند. جمهوری اسلامی ایران هم یکی از این ملت‌ها است. بررسی زوایای گوناگون سیاست خارجی کشورها، همواره جزو دغدغه اندیشمندان حوزۀ روابط و سیاست بین‌الملل به شمار می‌رود. از جمله عوامل مؤثر در شکل‌گیری سیاست خارجیِ همۀ کشورها و از جمله جمهوری اسلامی ایران، که کمتر به آن توجه شده است، «منابع اجتماعی» است. در این مقاله، نویسندگان با بهره‌گیری از نظریۀ سازه‌انگاری، با روش توصیفی ـ تحلیلی و گردآوری مطالب به‌صورت کتابخانه‌ای و استفاده از منابع اینترنتی و الکترونیکی، دریافته‌اند که با توجه به منابع و مؤلفه‌های اجتماعی مؤثر در سیاست خارجی در دوره‌های مختلف پس از انقلاب (دورۀ بنی‌صدر، جنگ تحمیلی، سازندگی، اصلاحات، اصولگرایی و اعتدال‌گرایی)، محورهای سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران با هم متفاوت بوده است.